Szkielet i opłytowanie
Profil
CD60
Rodzaj konstrukcji
jednopoziomowa
Wysokość konstrukcji z profili
27 mm
Okładzina
Płyta Knauf Silentboard
Typ wg EN520
DF
Grubość
12,5 mm
Waga
17,5 kg/m2
Ilość warstw na stronę
2
Wysokość konstrukcji *
57 mm
Ciężar przegrody bez materiału izolacyjnego
37.5 kg/m2
Klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej
(R) EI30
Izolacyjność akustyczna [db]
RA1
43
Sufit z wełną mineralną o gr. 50 mm.
Dane w oparciu o symulację wykonaną w programie Insul:
Rw
44
RA1
31
Sufit bez materiału izolacyjnego.
Dane w oparciu o symulację wykonaną w programie Insul:
Rw
39
RA1
39
Wypełnienie
Brak wypełnienia lub dowolna wełna szklana lub kamienna o grubości 50 mm2
Miejsce zastosowania
pomieszczenia o standardowej wilgotności
Maksymalne rozstawy konstrukcji
Klasa obciążeń
0.50 [kN/m2]
Zalecenia:
Informacje ogólne: i uwagi dotyczące stosowania:
Odporność ogniowa w klasie EI/REI
Sufity podwieszane Knauf sklasyfikowane ogniowo stanowią samodzielne przegrody składające się z zwiesi, konstrukcji z profili metalowych oraz okładziny z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowych.
Sufity podwieszane z okładzinami z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowych wykonane zgodnie z wytycznymi podanymi w zeszytach technicznych Knauf D11.pl oraz klasyfikacjach ogniowych i sklasyfikowane w klasach odporności ogniowej EI15, EI30, EI60, EI90, EI120 stanowiące samodzielne przegrody przy działania ognia od dołu, zapewniają odpowiednio spełnienie następujących kryteriów odporności ogniowej wg normy PN-EN 13501-2:2016 dla:
Odporność ogniowa w klasie EI/REI
Sufity podwieszane Knauf sklasyfikowane ogniowo stanowią samodzielne przegrody składające się z zwiesi, konstrukcji z profili metalowych oraz okładziny z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowych.
Sufity podwieszane z okładzinami z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowych wykonane zgodnie z wytycznymi podanymi w zeszytach technicznych Knauf D11.pl oraz klasyfikacjach ogniowych i sklasyfikowane w klasach odporności ogniowej EI15, EI30, EI60, EI90, EI120 stanowiące samodzielne przegrody przy działania ognia od dołu, zapewniają odpowiednio spełnienie następujących kryteriów odporności ogniowej wg normy PN-EN 13501-2:2016 dla:
- układ dach - sufit podwieszany (konstrukcja dachu zaprojektowana zgodnie z Polskimi Normami i Eurokodami) klasa odporności ogniowej REI15, REI30, REI60, REI90, REI120
- układ strop - sufit podwieszany (konstrukcja stropu zaprojektowana zgodnie z Polskimi Normami i Eurokodami) klasa odporności ogniowej REI15, REI30, REI60, REI90, REI120
Dylatacje:
Planując dylatacje należy uwzględnić poniższe wytyczne:
- Dla długości boków powyżej 15 metrów lub wyraźnie zwężonych powierzchni sufitów należy stosować dylatacje
- W przypadku utrudnienia swobodnego odkształcania, na przykład przez ponowne wprowadzenie elementów masywnych należy zredukować rozstawy dylatacji do 7,5 m.
- W przypadku grzewczych systemów sufitowych długości boku należy zredukować do 7,5 .
- Sufity z systemem chłodzącym o powierzchni ≥ 100 m2 należy podzielić za pomocą szczelin kompensacyjnych.
- Dylatacje konstrukcyjne muszą być powtórzone w konstrukcji sufitów.
- Na połączeniu sufitów z elementami wykonanymi z innych materiałów budowlanych, w szczególności na połączeniach z słupami lub elementami poddanymi wysokim naprężeniom termicznym (np. wbudowane oprawy oświetleniowe) należy wykonać dylatację, np. szczelinę pozorną.
Dodatkowe obciążenia:
Dodatkowe obciążenia, jak np. oprawy oświetleniowe czy karnisze można mocować do sufitów podwieszanych za pomocą odpowiednich łączników. Obciążenia te należy zawsze uwzględnić przy obliczaniu klasy obciążenia sufitu podwieszanego.
Maksymalne dodatkowe obciążenia (od dołu):
Obciążenia punktowe [kg/ punkt mocowania]
Planując dylatacje należy uwzględnić poniższe wytyczne:
- Dla długości boków powyżej 15 metrów lub wyraźnie zwężonych powierzchni sufitów należy stosować dylatacje
- W przypadku utrudnienia swobodnego odkształcania, na przykład przez ponowne wprowadzenie elementów masywnych należy zredukować rozstawy dylatacji do 7,5 m.
- W przypadku grzewczych systemów sufitowych długości boku należy zredukować do 7,5 .
- Sufity z systemem chłodzącym o powierzchni ≥ 100 m2 należy podzielić za pomocą szczelin kompensacyjnych.
- Dylatacje konstrukcyjne muszą być powtórzone w konstrukcji sufitów.
- Na połączeniu sufitów z elementami wykonanymi z innych materiałów budowlanych, w szczególności na połączeniach z słupami lub elementami poddanymi wysokim naprężeniom termicznym (np. wbudowane oprawy oświetleniowe) należy wykonać dylatację, np. szczelinę pozorną.
Dodatkowe obciążenia:
Dodatkowe obciążenia, jak np. oprawy oświetleniowe czy karnisze można mocować do sufitów podwieszanych za pomocą odpowiednich łączników. Obciążenia te należy zawsze uwzględnić przy obliczaniu klasy obciążenia sufitu podwieszanego.
Maksymalne dodatkowe obciążenia (od dołu):
Obciążenia punktowe [kg/ punkt mocowania]
- Mocowanie do okładziny, w przypadku sufitów bez odporności ogniowej ≤ 6 kg
- Mocowanie do okładziny, w przypadku sufitów z odpornością ogniową ≤ 0,5 kg
- Mocowanie do konstrukcji sufitu, w przypadku sufitów bez odporności ogniowej ≤ 10 kg
- Mocowanie do konstrukcji sufitu w przypadku sufitów z odpornością ogniową ≤ 10 kg
Obciążenia powierzchniowe [kg/m2]:
- Sufity bez odporności ogniowej ≤ 15 kg
- Sufity z odpornością ogniową ≤6 kg. W przypadku stosowania systemy sufit pod sufitem dopuszczalne jest mocowanie sufitu widocznego o masie do 15 kg/m2 ( z wyłączeniem wełny mineralnej oraz dodatkowych obciążeń).
Planując rozkład obciążeń na sufitach podwieszanych należy unikać lokalnego przeciążenia sufitu, poprzez przestrzeganie minimalnych odległości między poszczególnymi obciążeniami.
Większe obciążenia muszą być mocowane do elementu nośnego budynku (strop) lub konstrukcji pomocniczej. Do sufitów podwieszanych nie można mocować elementów powodujących drgania ani obciążeń dynamicznych.
Potrzebujesz indywidualnego wsparcia w doborze rozwiązań ?
Skontaktuj się z nami